Jednym z podstawowych elementów wykorzystywanych w grafice (obok punktu) jest odcinek. Każda scena składa się z brył, każda z brył zbudowana jest z tzw. prymitywów a każdy prymityw składa się z odcinków. Aby efektywnie przetwarzać grafikę (np. wyświetlać animacje, gry itp...) należy maksymalnie skrócić czas wyświetlania każdej klatki, a co za tym idzie stosować obliczeniowo najtańsze algorytmy wyświetlania. Zajmiemy się obecnie algorytmem wyświetlania odcinka.

Aby wykreślić odcinek musimy mieć dane dwa punkty: A=(x_A, y_A) i B=(x_B, y_B). Za ich pomocą będziemy obliczać współrzędne pozostałych punktów odcinka. Należy przy tym pamiętać, że odcinek w komputerze nie składa się z nieskończenie wielu punktów, wynika to z faktu, że każdy punkt monitora ma współrzędne o wartości całkowitej. dzięki temu możemy z góry wyznaczyć rzędne wszystkich punktów odcinka, dla x_B>x_A rzędne te mają wartości: x_A, x_A+1, x_A+2...x_B. Znając te wartości możemy obliczyć łatwo odcięte tych punktów korzystając z równania kierunkowego prostej. To samo można jednak uzyskać szybciej stosując opisany poniżej algorytm z punktem środkowym.
Zwróćmy uwagę na kilka szczegółów:
Przeanalizujmy rysunek poniżej:
Zaznaczono na nim zielonym kolorem prostą przechodzącą przez punkty A i B (o rzędnych odpowiednio x_A i x_B) Kolorem czerwonym zaznaczono kolejne punkty (piksele) zapalenie których spowoduje wyświetlenie odcinka zbliżonego wyglądem do tego idealnego. Zajmijmy się punktem o rzędnej x_A+1. Jak widać na rysunku, punkt odcinka idealnego o tej rzędnej (punkt O) nie ma odciętej o wartości całkowitej. Należy więc wybrać punkt leżący najbliżej punktu O mający całkowitą odciętą. Do wyboru mamy tylko dwa takie punkty: leżący bezpośrednio nad odcinkiem idealnym (zaznaczony na czerwono) oraz punkt leżący pod nim (biały). Dodatkowo, żółtą kreską zaznaczono punkt M, leżący dokładnie pomiędzy tymi punktami. Który z tych dwóch punktów wybrać? Oczywiście ten leżący bliżej punktu O, a ściślej mówiąc:

• jeżeli punkt O leży nad punktem M, wybieramy punkt nad odcinkiem (ten czerwony)
• w przeciwnym razie wybieramy punkt pod odcinkiem (biały)

Aby sprawdzić jak względem siebie leżą punkty O i M zdefiniujmy funkcję Jest to funkcja opisująca prostą. Wprowadzamy dwie dodatkowe zmienne pomocnicze: za ich pomocą możemy otrzymać równanie prostej przechodzącej przez punktu A i B: Używając nowych zmiennych nasza funkcja ma postać: Dla dowolnego punktu P=(x,y) mamy:

• jeżeli f(x,y)=0 - punkt P leży na odcinku
• jeżeli f(x,y)>0 - punkt P leży pod odcinkiem
• jeżeli f(x,y)<0 - punkt P leży nad odcinkiem

Korzystając z naszej funkcji definiujemy zmienną d: gdzie (x_k, y_k) jest punktem poprzedzającym obliczany punkt.
Jeżeli d>0 wybieramy punkt nad odcinkiem idealnym, w przeciwnym wypadku wybieramy punkt leżący pod nim.
Kolejne wartości d obliczamy w sposób przyrostowy:

• jeżeli wybrano punkt pod odcinkiem, wówczas d' = d + a
• w przeciwnym wypadku d' = d+a +b

Początkowa wartość d₀ = a + 0.5d.
Aby zapewnić działania wyłącznie na liczbach całkowitych (patrz d₀) zmienia się wartość funkcji f mnożąc ją przez 2 (dzięki czemu likwiduje się ułamek 0.5d, choć znak funkcji pozostaje niezmieniony)