Wyróżniamy dwie odmiany zbioru Phoenix: Phoenix Julia oraz Phoenix Mandelbrot. By zdefiniować zbiór Phoenix Mandelbrot, zdefiniujemy najpierw dla danego punktu p na płaszczyźnie zespolonej nieskończony ciąg liczb zespolonych z₀, z₁, z₂, ... o wartościach zdefiniowanych następująco: Zbiór Phoenix Mandelbrot definiujemy jako zbiór liczb zespolonych p takich, że zdefiniowany powyżej ciąg nie dąży do nieskończoności.

Fraktalem jest brzeg tego zbioru. W praktyce by narysować fraktale oblicza się kolejne przybliżenia zbioru, które oznacza się różnymi kolorami. I tak kolejne przybliżenia zdefiniujemy jako zbiór liczb zespolonych p takich, że:

• 1 przybliżenie: wszystkie punkty
• 2 przybliżenie: |z₁| < 2
• 3 przybliżenie: |z₁| < 2 oraz |z₂| < 2
• 4 przybliżenie: |z₁| < 2 oraz |z₂| < 2 oraz |z₃| < 2
• ...
• n-te przybliżenie: |z₁| < 2 oraz |z₂| < 2, ... |z_n-1| < 2

Zatem funkcję obliczającą z jakim maksymalnym przybliżeniem dany punkt p należy do zbioru Phoenix Mandelbrot możemy zdefiniować następująco (gdzie maxIter to maksymalne przybliżenie z jakim chcemy wyznaczać zbiór):

przyblizenie(p)
begin
  iter := 0;
  z_prev := 0;
  z := 0;

  repeat
     iter := iter + 1;
     z_next = z^2 + p.r + p.i * z_prev;
     z_prev = z;
     z = z_next;
  until (|z| < 2) and (iter < maxIter)

  przyblizenie = iter;
end;


Przypomnijmy jeszcze działania na liczbach zespolonych jakie będziemy potrzebować podczas obliczeń. Liczba zespolona z składa się z części rzeczywistej z_r oraz części urojonej z_i, czyli Potęgowanie definiujemy następująco: Dodawanie definiujemy następująco: Mnożenie definiujemy następująco: Re(a) oznacza wartość części rzeczywistej liczby: Im(a) oznacza wartość części urojonej liczby: Moduł z liczby zespolonej definiujemy następująco: dlatego też w praktyce warunek |z| < 2 zastępuje się równoważną nierównością Pozbywamy się tutaj czasochłonnego obliczania pierwiastka kwadratowego.

Dla kolejnych punktów na płaszczyźnie, obliczamy przybliżenia zgodnie z podanym algorytmem i wzorami. Oś X oznacza wartości rzeczywiste, natomiast os Y wartości urojone. Przedstawiając kolejne przybliżenia na płaszczyźnie (lewy górny róg ma współrzędne -2.0 + -1.5i, dolny prawy róg ma współrzędne 1 + 1.2i) i oznaczając je różnymi kolorami otrzymujemy wynik - niezbyt urodziwy zbiór Phoenix Mandelbrot. Na obrazie poniżej kolory kolejnych przybliżeń wyznaczono zgodnie z modelem HSV. Dodatkowo jasność koloru uzależniono od wartości z jaką dany punkt wypadł z danego przybliżenia. Do kolorowania wyniku można też użyć odcieni szarości, bądź innego modelu barw.




Zaznaczając obszar uzyskasz jego powiększony obraz. Kliknięcie prawym klawiszem (bądź dotknięcie dwoma palcami na urządzeniach z ekranem dotykowym) spowoduje powtórne pokazanie całego zbioru.