Metoda wytwórcza, albo inaczej metoda fabrykująca (ang. factory method) jest wzorcem konstrukcyjnym. Służy do tworzenia nowych obiektów, nieokreślonych, lecz związanych z jednym, wspólnym interfejsem. Następnie dodajemy kilka klas, które będą implementować owy interfejs (to właśnie one będą tworzyć konkretne produkty). Klasy te reprezentują bardziej szczegółowe postacie produktu. Metoda fabrykująca nadaje klasom pełną odpowiedzialność, dotyczącą produkcji obiektów.
Wyobraźmy sobie, że mamy fabrykę czekolady. W fabryce możemy produkować czekoladę gorzką, mleczną oraz czekoladę z orzechami i bakaliami. Wszystkie nasze produkty są podtypami typu czekolada. Definiujemy tutaj interfejs (czekolada) do tworzenia nowych obiektów, ale dopiero od klas, implementujących ten interfejs będzie zależeć jakiego to typu owa czekolada będzie.

Uogólniony diagram:

Diagram odpowiadający załączonemu przykładowi: